Τα αγόρια και οι καραμέλες

Σύντομα δε θα ‘μια πια εδώ
Θα ακούγεται μόνο ο αντίλαλος μου, στο κενό
Τραγουδάω με αισιοδοξία το ίδιο λυπημένο τραγούδι και με στόμφο περιφρονώ τον εαυτό μου
Η απόλυτη υπέρβαση
Το βάθος ενός αισθήματος
Πολύχρωμα κρίνα
Προετοιμάζομαι για να αλλάξω
Με κόπο δημιούργησα
Με ευκολία κατέστρεψα
Τουλάχιστον δεν ξέρω το πότε και το πώς
Αυξομείωση της υπέρτατης δύναμης
Και τώρα μόνο λατρεύω το χρώμα της αλήθειας
Βρεγμένο χώμα και η ποίηση που φύτεψες μέσα μου μεγάλωσε και γέμισε με φύλλα
Μα ήρθε ο χειμώνας..
Και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα
Και νιώθω μια τόσο γλυκιά μελαγχολία.
Το όνομα σου σαν καραμέλα στο στόμα μου
Που καθαρίζει και ομορφαίνει την ανάσα μου
Βρισκόμαστε στον ίδιο κύκλο
Είναι γεμάτος με φωτιά
Και σκαρφαλώνουμε στα ίδια χιονισμένα όρη
Και είμαστε κάτι ξεχωριστό
Τελειότητα στις νότες σου
Δημιουργούμε μαζί μελωδίες
Και ρέει από παντού η μουσική μας
Σε υπεραγαπώ
Για σένα μηδένισα το εγώ μου
Και αφέθηκα στην γεύση σου
Ζέστανε με την καρδιά σου
Τρέμω όταν σε αγγίζω
Με κάνεις να σε σκέφτομαι άρα με κάνεις να ζω
Πέρασε η ώρα
Μια αγκαλιά πριν φύγω?
Θα σε δω αύριο.