Lόve

Ατέλειωτο ταξίδι η αγάπη
Αλήτης από ένα άγνωστο σύμπαν
Υπάρχουν λέξεις που δε χωράνε στο χαρτί, λέξεις που πνίγονται στο φως
Και όσοι μισούν, όσοι μιλούν για πράγματα που δεν ένιωσαν ποτέ
Τόσο νεκροί είναι, στη γη μου δεν υπάρχουν.
Αξίζεις μόνο για να νιώσεις την Ιθάκη και αν φτάσεις, ο ίδιος βλάκας θα ‘σαι πάλι
Παρατημένες σκέψεις και φωνές στο ράδιο συχνάζουν
Είμαστε κάποιοι που δεν υπήρξανε ποτέ και όμως κοιτάζουν
Τα σπασμένα όνειρα που με τα θρύψαλα γιορτάζουν
Στριφτό τσιγάρο που έσβησε και πάλι δε θα ανάψει
Η αγάπη…
Θα ‘ρθει και πάλι δίπλα σου θα κάτσει
Μη την κεράσεις τίποτα, αέρα μη της δώσεις
Αυτοί που ξέρουν να πονούν το νόημα θα χάσουν
Είμαι του λάθους γιος
Ο φόβος της κόκκινης γενιά σου
Κατάρα η ευχή του παραδείσου
Του ανέμου στέμμα και καρδιά
Δεν έχουν διάρκεια οι στιγμές
Περνάνε πάντα θες δε θες
Δώρο του κόσμου η αγάπη
Θαύμα και τραύμα αγιάτρευτο η αγωνία
Ξανθέ ιππότη στημένε στη γωνία
Έχω στα μάτια μου αλάτι από τα παλιά
Ερημώνω
Είμαι η αλήθεια και ότι επέλεξα
Ο πιο δειλός μου πόθος
Με ψέματα γεμάτος
Με μαύρα και πάλι θα ντυθεί και μήνυμα θα στείλει
Ανθόκηπος στο βλέμμα σου
Αγάπη
Πέφτουν τα αστέρια σου στην ομπρέλα μου
Έχω συνήθεια από μικρός να κυνηγάω ότι με σπρώχνει στο χαμό μου
Ριζώνω
Καρποφορώ κάθε φορά που ένα τέλος αρχίζει
Λυγίζω τώρα και σε σκέφτομαι
Ρωτάω σκοτάδια μήπως και ξέρουν κάτι για σένα
Η αγάπη…
Δεν είναι αυταπάτη
Είναι μια δύναμη κρυφή
Θα σε συγχωρώ παντοτινά
Ήθελα πάντα μέσα σου να ζήσω
Ήρθα εδώ για να σε ξαναδώ και να χαθώ
Ούτε για λίγο δε θα το σκεφτώ
Αγάπη
Ιππότη βάλε πίσω στην θήκη το σπαθί σου
Αιωνιότητα είναι ο θάνατος του τότε και η μέθη της ψυχής σου θα με κρατάει εδώ για πάντα ακόμα και αν η γέφυρα κοπεί στη μέση και καταλήξω στον πάτο ενός κρύου ποταμού.
Ο δυνατότερος ποτέ δε νικάει στην δική μου νοοτροπία.. αυτός που πληγώνει τους αδύναμους είναι ο πιο δειλός.
Μερικές φορές είναι στα μάτια μας το σκοτεινότερο φως και μας κάνει αν όχι να μη βλέπουμε, να γεμίζουμε με δάκρυα.
Η απομόνωση δεν είναι η λύση, όπως και η ανεξέλεγκτη σπατάλη ενέργειας σε ανθρώπους και καταστάσεις του παρελθόντος είναι ένα μέγα λάθος. (να το θυμάσαι)

Αγαπώ ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.