Stars

Ζήτημα χρόνου η αρχή και το τέλος.
Καθορίζεις την πτώση του ήλιου και εγώ ανέλαβα την άνοδο.
Έπαψα να νιώθω φόβο για τις επιλογές μου, μα μερικές φορές σκέφτομαι ότι η ύπαρξη μου μόνο ταλαιπωρείται, σε έναν τόπο που δίνει λίγο ακόμα κουράγιο για περισσότερη αθλιότητα στην συνέχεια.
Απόλυτη αντίφαση η ζωή μου θα έλεγα.
Ζήτημα χρόνου η αρχή και το τέλος.
Περιμένω…
Γιατί άργησες?
Περιπλανιέμαι σαν σκιά.
Και αφού τελικά ήρθες, μείνε.
Στο σημείο που τουλάχιστον δεν μπορώ να παρέμβω.
Μην υπόσχεσαι απλά κάνε το.
Μόνο την μουσική σου κρατάω ατόφια στο μυαλό μου.
Ταξιδεύω σε κόσμους που δεν υπάρχουν στο σύμπαν.
Έτσι και αλλιώς εμείς έχουμε δικό μας.
Το δημιούργησες στο ομιχλώδες βλέμμα σου.
Πάγωσε τον χρόνο.
Μαγεία.
Εδώ είναι το σκοτεινότερο σημείο
Ζήτημα χρόνου αν θα το αντέξουμε.
Και τώρα αναγκάζομε να συμβιβαστώ.
Μου είπες μόνο να μην προσπαθώ.
Μ’ ακούς?
Αναγκάζομε να θέλω να ζω.
Show me the path and I will follow you.
Θα φύγεις…μα αιώνια θα είσαι εδώ (<3)
Μ’ ακούς?
Ποίηση το πρόσωπο σου.
Εγώ απλά αποδίδω με λέξεις, αισθήματα.
Κοίταξε με λίγο.. είμαι πλάι σου.
Με κόλλησες μα πάλι έσπασα σε κομμάτια.
Ζήτημα χρόνου….
Που βασίστηκα και γιατί?
Σε πιστεύω.
Σε εμπιστεύομαι.
Αν με προδώσεις τότε ποσότητες από λευκή και μαύρη σκόνη θα καλύψουν την γη.
Το φως δεν θα υφίσταται.
Ούτε και το σκοτάδι απόλυτα.
Και ο ωκεανός θα πήξει.
Θα ξεβράσει γρήγορα ότι προλάβει.
Και οι τρύπες στο μυαλό μου θα αιμορραγήσουν ξανά.
Και τα δάκρυα μου θα ποτίσουν το διψασμένο χώμα.
Συμβιβάζομε
Μ’ ακούς?
Αδιαφορώ.
Προσαρμόστηκα με την θέληση μου.
Άλλωστε ζήτημα χρόνου είναι η αρχή και το τέλος.
Θυμήσου μόνο την στιγμή που έσβησες πέφτοντας στο έδαφος.
Και τότε ήταν που εγώ είδα το φως σου από μακριά.
Και έτρεξα…
Και πρόλαβα.
Σε πήρα στην αγκαλιά μου.
Και όλα έλιωσαν
Λιώσαμε μαζί και γίναμε ένα.
Αφήσαμε στάχτες.
Βάλε τα χέρια σου στις τσέπες σου.
Αν νιώσεις την ψυχή μου μην τρομάξεις.
Σε ακολούθησα.
Ζήτημα χρόνου?
Όχι δεν υπάρχει χρόνος
Ούτε τέλος.
Ούτε αρχή.
Στο σύμπαν μας…
Διότι αυτό το σύμπαν..
Δεν είναι εφήμερο.