Μηδέν

Τι είσαι?
Ένας στίχος σε ένα ποίημα
Ένας άγγελος χωρίς φτερά
Αυτό και μόνο αυτό σου δίνει άλλοθι
Να καταστρέφεις τα δικά μου όνειρα
Η ματιά σου με αγγίζει μα με αφήνει παγερά αδιάφορο
Η φωνή σου αντηχεί στους τοίχους της ψυχής μου, μα τι κρίμα…δε μπορώ να την ακούσω πια.
Ξεχωρίζει ανάμεσα στα λάθη και σχηματίζει λίμνη στο πάτωμα
Θέλω να αγγίξω κάθε γοητευτικό σου φόβο
Φτάσε ως εκεί χωρίς να μετανιώσεις για ότι έχεις προσφέρει
Αυτή είναι μόνο η μία πλευρά
Κατέχεις μέσα σου την άλλη όψη
Μοναξιά της επόμενης μέρας
Μην την πληγώσεις.
Μην την πετάξεις μακριά.
Δεν το αξίζει.
Δυσπιστία.
Δεν υπάρχεις.
Σώπασε, ήρθαν οι σκιές
Με θέλουν μαζί τους
Μα δεν είσαι σκιά, δεν είσαι τίποτα
Δεν μπορώ να πιστέψω σε σένα
Μη το απαιτείς.
Μην αγωνίζεσαι προσπαθώντας να αποκτήσεις ότι ήδη έχεις.
Δεν είναι δικός σου ο κήπος μικρέ
Όσο η νύχτα πλησιάζει
Η βάρκα της ελπίδας μου βουλιάζει.
Πριν από κάθε στιγμή που συνειδητοποιώ τι είμαι
Φωνάζω σώζοντας κάθε μου αυταπάτη
Μην μου λες τι να κάνω
Δεν είσαι τίποτα
Το μόνο που μου μένει τώρα
Είναι να προσευχηθώ
Στους αγγέλους μου
Και το μαύρο πέπλο της νύχτας δε θα στέκεται ποτέ πια με δυσκολία πάνω απ’ την πόλη.
Και κανένα βέλος δε θα μπορέσει να το διαπεράσει.
Κανένα όνειρο δε θα πραγματοποιείται χωρίς θέληση
Και όλοι θα μιλάμε για την θλίψη μας, γελώντας κάθε στιγμή
Και όλοι θα μιλάμε για την χαρά μας, δακρύζοντας κάθε στιγμή